Πνιχτο οργανο το ουτι. Περίεργο ρε. Κρύβει μεγάλες δυναμικές, δεν τις αφήνει να εκφραστούν. Κρίμα. Ισως να φταίνε οι χορδές. Ειναι πλαστικές. Τα σύρματα πάντα φωνάζουν περισσότερο.
Σημερα στον Αη Γιάννη έπαιζε ο Haig Hazdjian. Ουτι, κιθάρα, τουμπερλεκι, ντεφι, δυο φωνες. Σε ενα αμπελωνα. Μικρο αμφιθεατρο, 150 ατόμων. Γεμάτο. Στησαν τα όργανα μπροστά απο τα αμπέλια. Σέρβιραν μονο κρασί. Πήρα 2 μπουκάλια. Κόκκινο, ‘Ταμα’, γλυκό.
Επαιξε πολλα, έπαιξε και την Ξενιτιά.
Την άκουσα πρώτη φορα σε ενα ταξι στη Σαλονίκη, 95,96. Γυρναγα σπίτι με τη Μαρία, βράδυ. Λυκειο. Επαιζε ραδιο στο ταξι, είχε και ψωλοκρυο. Ξεκίνησε το τραγούδι, ο ταξιτζής κατάλαβε, σήκωσε το παράθυρο του, ανέβασε την ένταση. 424-Τούμπα, 5 λεπτα. Θα τα θυμάμαι για πάντα.
Παραδοσιακό Αρμενικο.
Το χει πει και η Αρβανιτακη σε στίχους της Νικολακοπουλου.
Βάλε τα ακουστικά σου, απομακρυνσου και άκου το
